
Tijs Keukeleire
Tijs Keukeleire (15) is actief lid van de leerlingen – en schoolraad in de Sint-Ludgardisschool in Antwerpen. Bij de Vlaamse Scholierenkoepel (VSK) maakt hij deel uit van ‘RADAR’, die input vanuit de leerlingen verzamelt om standpunten te bepalen. VSK zelf heeft inspraak bij het onderwijsbeleid, de koepels en CLB’s. Tijs vindt het belangrijk dat de communicatie daarover in klare, begrijpelijke taal voor de leerlingen gebeurt. “En o ja, ik verdeel ook mee de leerlingenkaarten. Maar ik heb nu wel even tijd voor een interview hoor, vraag maar raak!”
“Het referentiekader voor Onderwijskwaliteit? Ik vind het gewéldig,” lacht Tijs. “Het is toegankelijk, bevattelijk, transparant én je kan checken of je school OK is.” Wat Tijs opvalt, is dat de realisatie van het referentiekader voor Onderwijskwaliteit een verhaal is, gedragen door alle partijen. “Ik hou van participatie. Het pleziert me dat die centraal staat. Het gaat om een win-win situatie voor iedereen, ook voor de doelgroep waartoe ik behoor. Leerlingen stappen sneller mee in een verhaal stappen als ze er zelf mee over hebben nagedacht.”
Welbevinden en betrokkenheid
De basis van een goede democratie is mondige en kritische burgers, vindt Tijs. De school is een mini-gemeenschap die voorbereidt op de echte samenleving. “Het gaat eigenlijk om burgerschap. Wij burgers hebben iets te zeggen, letterlijk en figuurlijk. Het is belangrijk dat je op school al leert – uit de praktijk – dat jij wel degelijk invloed hebt. De kracht van burgers zit in hun aantallen, en zo is dat ook bij ons. We zitten hier met 750 leerlingen, dat veeg je niet zomaar van tafel hé! Welbevinden en betrokkenheid worden in het referentiekader voor Onderwijskwaliteit aan elkaar gekoppeld. Kijk, dat vind ik super! Wij zijn geen ganzen waar foie gras van wordt gemaakt. We moeten niet enkel volgepropt worden met leerstof. Af en toe moet je ook iets kunnen uitspuwen en in dialoog gaan. Je voelt je pas goed als je écht deel uitmaakt van de school. Onze betrokkenheid is nodig om Onderwijskwaliteit te creëren.”
Vertrouwen geven, groeikansen creëren
“Kan je leerlingen vertrouwen geven? Kunnen leerlingen wel feedback geven over een schoolreglement? Wat denk je?” Tijs glimlacht zelfverzekerd. “Het gaat om groeikansen creëren door verantwoordelijkheid te geven: de enige manier om verantwoordelijk te worden is door verantwoordelijkheid te krijgen. En mag het alstublieft ook over de kerntaken van de school en Onderwijskwaliteit gaan in plaats van over de inrichting van de speelplaats of de refter? Ik voel me gesteund door het referentiekader. Niet alleen door de inhoud van het kader, maar ook door de manier waarop het tot stand is gekomen.” Tijs klapt met de vlakke hand op tafel. “Ik durf te stellen: maak gebruik van ons om over belangrijke zaken mee na te denken. We zijn het waard en kunnen het aan.”
Mensen, meer dan cijfers
Een rapport is niet zelden een vel papier met cijfertjes en wat commentaar, vindt Tijs. “Waarom draaien we dat niet om? Eerst de woorden en dan de cijfers, lijkt me een stuk interessanter. De cijfers verwijzen naar prestaties maar zeggen te weinig over de beginsituatie noch over de vorderingen die je als leerling onderweg maakt. Ik mis nuance. De evaluatie en de manier van punten geven verschilt op zich niet zo veel van die bij mijn opa toen hij jong was. In het referentiekader voor Onderwijskwaliteit lees ik verwachtingen waardoor het anders kan. Is het niet interessanter om eerst feedback te geven, en dan pas te evalueren? Leerkrachten kunnen het ons beter in woorden zeggen dan in cijfers, vind ik. Zij zijn zelf toch ook geen computers?”
Leerstof betekenisvol maken voor de ontvanger
“De school moet de leerlingen beter leren kennen en die kennis dan ook gebruiken. Vaak zijn de thuissituatie, achtergrond en beginsituatie van de leerling zo bepalend. Er bestaat geen modale leerling. Sommigen hebben een voorsprong in Engels of wiskunde. Voor hen mag meer voor gedifferentieerd worden. Het maakt de leerstof betekenisvol, je voelt je betrokken, het verhoogt je welbevinden. En je gaat het WILLEN studeren. Dat gaat toch over context en inputkenmerken, als ik me niet vergis?” (zie referentiekader)
Transparantie bij evaluatie
Leerlingen willen vooraf weten waarop ze worden geëvalueerd, stelt Tijs. “Soms is het zo vaag wat men van een lerende verwacht. Dat betekent dat je af en toe gewoon geluk moet hebben om te scoren. Als je dan slechte resultaten behaalt, is dat demotiverend. Al moet je ook wel eens aan zelfreflectie doen en eerlijk besluiten: ik had meer mijn best kunnen doen. Maar als het buiten je controle ligt door de onduidelijke verwachtingen van de leerkracht, is dat best frustrerend. Waarmee ik niet wil zeggen dat je steevast naar Raad van State moet hollen voor een puntje meer. Ik pleit voor transparantie, rechtvaardigheid en dialoog. Leerlingen willen uitleg bij hun punten en een eerlijk bilan: dit is goed en dat kan beter. De meeste leraren hebben dat goed begrepen hoor. Ze communiceren doelgericht: ‘Als ik dit zeg tegen de leerling, wil ik daar dát mee bereiken’. Dat maakt ons bewust gemotiveerder in plaats van verbeteren om te verbeteren.”
Nieke Nouwen
20 september 2016 at 11:13Toch ne straffe gast, die Tijs 🙂
Foie Gras
20 september 2016 at 13:37Volmondig mee eens!
Josee Slechten
5 december 2018 at 23:38Heel goed verwoordt van Thijs.
Hij vindt dialoog,evaluatie ( vooral mondelinge),differentiëren en communiceren heel belangrijk!!!
Hij wil voorbereidt zijn voor de echte samenleving.